Türkistan Velilerinden Mevlana Hayreddin Etradi hazretleri “rahmetullahi aleyh“, bir günkü sohbetinde;
- Peygamber efendimiz aleyhisselam, ileride olacak şeyleri bazen eshabına söylerdi, buyurdu.

Ve şunu anlattı:
Ümmü Hiram adında bir hanım sahabi vardır ki, Efendimiz aleyhisselamın süt teyzesidir.

Resulullah, sık sık ziyaretine giderlerdi bu hatunun.
Yine bir gittiklerinde bir miktar uyuyup, gülerek uyandılar.

Ümmü Hiram sordu:
- Gülmenize sebep nedir ya Resulallah?
- Rüya gördüm, buyurdular.

- Hayırdır inşallah, ne gördünüz?
- Ümmetimden bazısı gazaya gidiyordu. Ama gemilerle, denizden.

Ümmü Hiram fırsatı kaçırmadı:
- Ya Resulallah! Dua buyur, ben de onlardan olayım.

Efendimiz aleyhisselam kırmadılar onu.
“Ya Rabbi! Bunu da onların arasında bulundur”! diye dua ettiler.

Aradan yıllar geçti.
Hatta Efendimiz aleyhisselam vefat etti.

Hazret-i Osman’ın hilafeti zamanında bir sefer düzenlendi Kıbrıs’a.
Eshab-ı kiram ilk defa denize açılacaktı.

“Ümmü Hiram” gibi yaşlı bir hanım da iştirak etmişti bu sefere.
Mübarek seksenaltı yaşındaydı o vakit.
Yıllar önceki duayı hatırlayıp gözleri yaşardı.

Kıbrıs’a çıkınca aslanlar gibiydi.
Elinde kılıç, atını koştururken gençler imrenirdi ona.

Tek gayesi vardı o gün:
Şehid olmak.

Ve birazdan kavuştu muradına.
Larnaka yakınlarında atı tökezledi ve yere düştü.

“Allah!” dedi son olarak.
Şehit olmuştu.


Bu su, tatlıdır

Bir gün de bazı sahabilerle bir kuyu başına geldi Efendimiz aleyhisselam.
Hepsi de susamışlardı.

Bu havalinin insanlarına sordular:
- Bu su nasıldır?
- Tuzludur içilmez, dediler.

Efendimiz aleyhisselam;
- “Bilakis bu su, güzel ve tatlıdır” buyurdular.

O böyle buyurunca su tatlılaştı anında.
İçip kandılar.

O günden sonra öyle meşhur oldu ki, uzak yerlerden su almak için o kuyuya gelirdi insanlar.