Hindistan Evliyasından Mirza Hüsameddin Ahmed hazretleri “rahmetullahi aleyh“, bir gün şunu anlattı sevdiklerine:

Resulullahın amcası hazret-i Abbas “radıyallahü teâlâ anh”, bir gün Efendimiz aleyhisselama;
- Ya Resulallah! Siz kırk günlük idiniz ki, gökteki “Ay” ile söyleşirdiniz, dedi. Ben buna şahidim.

Ve sordu:
- Lakin merak ederim. Siz ona ne derdiniz, o size ne derdi?

Efendimiz aleyhisselam tebessüm buyurdular.
- Evet hatırlıyorum. O gün elimi bir şeyle sıkıca bağlamışlardı. Elimin acısından tam ağlamak üzereydim ki, gökten “Ay” bana seslendi.

- Ne dedi ya Resulallah?

- Ağlama! dedi. Eğer gözyaşından bir damlacık toprağa düşerse, kıyamete kadar bu toprakta bir daha yeşil bir ot bitmez.

Hazret-i Abbas hayretinden iki elini birbirine vurdu.
- İyi ama, siz o zaman bebektiniz. Bunları nasıl hatırlıyorsunuz?

- Evet, henüz bebektim. Ama ben bilirim. Hatta doğmadan önce olan hadiseleri dahi biliyorum.

- Birini anlatır mısınız?

- Mesela ben henüz doğmamıştım ki, cenâb-ı Hak yedi gökte yedi dağ yarattı. Bunlar o kadar büyük ve genişti ki tasavvur olunamaz. Bu muazzam mekanı, görevli meleklerle doldurdu.

- Görevleri neydi ya Resulallah?

- Allahü teâlâyı tesbih ve takdis etmekti. Bu melekler devamlı zikredip, sevabını, bana salevat okuyan ümmetime hediye ederler.

İslam ahlakı nedir?

Bir gün de genç bir tanıdığı;
- İslam ahlakı nedir? diye sordu bu zata.

- Kimseye yük olmamak, bilakis herkesin yükünü çekmektir, buyurdu.

Sordu yine:
- Efendim, annemin babamın her emrini yapmalı mıyım?

- Anne babanın, günah olmayan emirlerini elbette yapmak lazımdır ve çok sevaptır. Fakat onların emirleri, Allahü teâlânın emrine ters düşüyorsa, yapılmaz.

Ve ekledi:
- Mesela ilim öğrenmeye mani oluyor yahut günah olan bir şeyi emrediyorlarsa, itaat etmek sevap değil, günah olur.