Sivas Evliyasından olup İzmir-Selçuk'ta vefat eden Şihabüddin Ahmed Sivasi hazretleri “rahmetullahi aleyh“, bir gün sevdiklerine;

- Kardeşlerim, Allahü teâlânın sevdiklerini sevmek ve onların yolunda bulunmak, Rabbimizin bize ihsan ettiği nimetlerin en büyüğüdür, buyurdu. Bunun için çok sevinelim, çok şükredelim.

Ve ekledi:
- Çünkü “Allah adamları”nı tanımak ve onları sevmek, herkese nasip olmaz.

- Kimlere nasip olur hocam? dediler.

- Allahü teâlânın sevdiği ve seçtiği bahtiyar kullara nasip olur. Nitekim büyüklerden biri, bu hususta; (Ya Rabbi! Dostlarını öyle yaptın ki, onları tanıyan sana kavuşuyor ve sana kavuşmayan, onları tanımıyor!) buyurmuştur.

Şöyle bitirdi:
- Bu büyüklere düşmanlık etmekse, sonsuz ölüme sürükleyen bir zehirdir. Onları incitmek, sonsuz felaketlere sebep olur.

Büyüklerden biri de bu konuda; (Ya Rabbi! Her kimi felakete düşürmek istersen, onu bizim üzerimize atarsın) buyurdu.

Merhametli olun!

Bir günkü sohbetinde buyurdu ki:
- Kardeşlerim, merhamet etmeyene, merhamet edilmez. Siz Allah’ın kullarına acıyın ki, Allahü teâlâ da size acısın mahşerde.

Cemaatten biri sordu:
- Hocam, bir kimse sabahtan akşama kadar camide ibadet edip, "Allahü teâlâ benim rızkımı nerden olsa gönderir" derse, o, nasıl bir adamdır?

Buyurdu ki:
- O, cahil bir kişidir. Rızk için çalışmak da ibadettir çünkü. Nitekim Peygamber efendimiz aleyhisselam; "Allahü teâlâ benim rızkımı süngümün ucuna koymuştur" buyurdu. Yani "Rabbim cihad yoluyla rızkımı gönderiyor" demek istedi.