En büyük âlim ve evliyalardan Seyyid Fehim Arvasi “kuddise sirruh” hazretleri, bir gün bazı sevdiklerine;
- İki şeyi unutun, iki şeyi unutmayın, buyurdu.

Sordular:
- Neleri unutalım efendim?
- Yaptığınız iyilikleri unutun. Onları anlatmayın, söylemeyin. Çünkü her anlatışta, sevabı bir miktar azalır.

Ve ekledi:
- Bir de size yapılan kötülükleri unutun. Çünkü sabrettiniz ve Allahü teâlâ size bir ecir verdi. Eğer anlatırsanız, her söylediğinizde bu sevap azalır ve biter.

- Neleri unutmayalım efendim?
- Allahü teâlâyı unutmayın, bir de ölümü.

Nefs, doymak bilmez

Bir gün de nefsten sordular bu zata.
Cevaben;
- İnsanın nefsi hep ister. “Bu, bana yeter” demez, buyurdu. Ne versen, daha ister. Onun için Cenâb-ı Hak Kur’an-ı kerimde insanın nefsini Heyula denen bir hayvana benzetiyor.

Sordular:
- O nasıl hayvandır efendim?
- O, doymak bilmeyen bir mahluktur. Ne yese doymaz. Taş yer, kaya yer, ağaç yer, yine doymaz. Böyle bir mahluk.

Ve ilave etti:
- İşte cenâb-ı Hak, hadis-i kudside mealen; (Sizin nefsiniz bu cinstendir. Doymayan bir mahluktur) buyuruyor.

Ayrıca;
- Bir hadis-i kudside de; (Nefsine düşmanlık et. Çünkü senin nefsine ben düşmanım) buyuruyor.