Büyük Veli Seyyid Sıbgatullah-i Hizani “kuddise sirruh” hazretlerine, bir gün bazı sevdikleri;
- Efendim, Allahü teâlânın bir kulunu sevip sevmediği nereden belli olur? diye sordular.

Cevabında;
- Allahü teâlâ bir kulunu sevmişse, seçmişse, ona sevdiği bir kulunu tanıştırır ve onu sevdirir, buyurdu. O sevdiği kulunu tanıtması, onu sevdirmesi, onu kurtarmak istediği içindir.

Ve misal verdi:
- Mesela eshab-ı kirama, Peygamber efendimizi “aleyhisselam” sevdirdiği gibi. Onu öyle sevdiler ki, Onun uğrunda canlarını verdiler, hem de seve seve.

Sonra derin bir âh çekti:
- Sevgili Peygamberimize “aleyhisselam” kavuşan, Onun sohbetinde oturan, Onun nurlu yüzünü görmekle, sohbetini dinlemekle şereflenen o eshab-ı kiram, ne seçilmiş, ne sevilmiş insanlardır ki, o büyük Peygambere talebe oldular.

Ve ilave etti:
- Onun vârisi olan İslam âlimlerine, Onu anlatan büyük zatlara talebe olmak da büyük şereftir.

Sordular:
- Talebe olmak nasıl olur efendim?
- Talebe olmaktan maksat, onun kıymetini bilmek, değerini anlamak, kitaplarını okumak, yaymak ve gösterdiği yolda yürümektir

Gidecek iki yer var

Bir gün de sevdiği bazı gençlere;
- Öldükten sonra gidecek iki yer var, buyurdu. Bir Cennet var, bir de Cehennem.

Gençler sordu:
- Başka yer yok mu efendim?
- Hayır. Bu iki yer var. İkisi de sonsuz. Gri renk yok. İnsan, burada iken bir şeye karar vermesi lazım.

Ve daha açıkladı:
- Yani iki gemi var. Bunlardan hangisine bineceğine karar verip, o yolda mesafe alacaksın. Bu karar çok mühimdir işte. Elhamdülillah biz Cennete giden gemiye bindik. Bu gemi, Ehl-i sünnet gemisidir.