Büyük İslam âlimlerinden Seyyid Nûr Bedevani “kuddise sirruh” hazretlerine, bir gün bazı gençler;
- Bid’at nedir efendim? diye sordular.

Cevabında;
- (Bid’at) demek, Peygamber efendimizin “aleyhisselam” ve Onun dört halifesinin zamanlarında bulunmayıp da, dinde, sonradan meydana çıkarılan, uydurulan inanışlara, sözlere, işlere, şekillere ve adetlere denir, buyurdu.

Ve devam etti:
- Bunların hepsini, din diye, ibadet diye uydurmak veya dinin ehemmiyet verdiği şeyleri, “Bu, dinden ayrıdır, din buna karışmaz” demek bid’attir.

Ve ekledi:
- Bid’atlerin bazıları küfür, bazıları ise büyük günahtır.

Ve öğütledi:
- Sünnete yapışmak, insanı elbette kurtarır ve iyiliklere, saadetlere kavuşturur. Sünnetten başka şeyleri taklit etmek, insanı tehlikelere, felaketlere götürür. Herkes istediğini yapar, yaptıklarının karşılığını da bulur.

Şöyle bitirdi:
- Akıl balig olan her erkek, kendi işinden, kendisi mesuldür.

İnsanın maksudu ne ise…

Bir gün de bazı sevdikleri;
- Efendim, büyükler; (Arzu ettiklerin, mabudun olur) buyurmuş. Bu ne demektir? diye sordular.

Cevabında;
- Bir insanın maksudu, arzusu, teveccüh ettiği, özendiği, sağ kaldıkca ele geçirmek istediği ve ele geçirmek için, her zillete, alçalmaya katlandığı, hiç vazgeçmediği şey ise, bu maksudu, onun mabudu olur ve bu hali ibadet olur, buyurdu.

Ve izah etti:
- Çünkü ibadet, zilletin son derecesidir. Allahü teâlâdan başka mabud tanımamak için, Ondan başka maksud ve murad olmamak lazımdır.

Ve ekledi:
- Bunun için de, (La ilahe illallah) derken, Ondan başka maksud olmadığını bilmek lazımdır.