Büyük İslam âlimlerinden Abdülhalık-ı Goncdüvani “kuddise sirruh” hazretleri, bir gün yeni evli bir gence;
- Evlilik nasıl gidiyor evladım? diye sordu.

Delikanlı başını öne eğdi:
- Bazı sıkıntılar oluyor efendim.

Buyurdu ki:
- Dikkat edeceğin bazı şeyler var oğlum. Hanımını, hiçbir surette üzmemeli ve incitmemelisin. Allahü teâlânın emirlerini yapmak hususunda olan kusuru için, bir günden çok dargın durmamalı, huysuzluklarını yumuşak karşılamalısın.

Şöyle devam etti:
- Onlar, erkeğe emanet olunmuşlar, gülerek, tatlılıkla geçinmek için alınmışlardır.

Genç memnun olmuştu:
- Başka tavsiyeniz var mı efendim?
- Var oğlum. Aklı olan erkek, hanımını üzmez. Hayat arkadaşını üzmek, incitmek, ahmaklık alametidir.

Ve izah etti:
- Çünkü zalim ve huysuz kimsenin hayat arkadaşı devamlı üzülerek asabı bozulur. Sinir hastası olur. Sinirler bozulunca, çeşitli hastalıklar hasıl olur. Hayat arkadaşı hasta olan bir eş, mahvolmuş, saadeti sona ermiştir.

Delikanlı dikkatle dinliyordu:
- Neden mahvolmuştur efendim?
- Çünkü eşinin hizmetinden, yardımlarından mahrum kalmıştır. Ömrü, onun dertlerini dinlemekle, ona doktor ilaç aramakla, ona, alışmamış olduğu hizmetleri yapmakla geçer. Bütün bu felaketlere, bitmeyen sıkıntılara, kendi huysuzluğu sebep olmuştur.

Pişmanlık fayda vermez

Derin bir nefes aldı:
- Dizlerini dövse de, ne yazık ki, bu pişmanlığının faydası yoktur.

Ve öğütledi:
- O halde evladım, hayat arkadaşına yapacağın huysuzlukların, işkencelerin zararlarının kendine de olacağını düşün! Ona karşı, hep güler yüzlü, tatlı dilli olmaya çalış! Bunu yapabilirsen, rahat ve huzur içinde yaşar, Rabbinin rızasını da kazanırsın!

Genç çok memnun olmuştu.
- Allah razı olsun efendim, dedi.