İslam âlimlerinden Seyyid Ahmed Mekki Efendi “rahmetullahi aleyh” hazretleri, bir sohbetinde;
- Dünyadaki bütün insanlar mesut olmak ister, buyurdu. Fakat mesut olan pek azdır.

Sordular:
- Neden böyledir efendim?
- Çünkü saadetin ne olduğu bilinmiyor. Asıl iş, saadetin ne olduğunu bilmektedir.

- Saadet nedir efendim?
- Saadet, yalnız dünya saadetinden ibaret değildir. Aksine, asıl saadet ahiret saadetini elde etmektir.

- O nasıl elde edilir efendim?

- Ahiret saadeti için, Allahü teâlânın emirlerine itaat etmek lazımdır. Allahü teâlânın emirleri arasında, öldükten sonra tekrar dirilmeye, yani ahirete inanmak da vardır. Cenâb-ı Hak, ahiretin sonsuz olduğunu bize bildiriyor. Dünya hayatı ise, sayılı günlerden ibarettir.

- Yani saadet iki başlıdır, öyle mi efendim?

- Evet. Biri ahiret saadeti, öteki dünya saadeti. Bu ikisinden hangisi daha önemlidir? dersek, bunu, akıl sahibi insanlar kolaylıkla anlayabilir. Aklımız ve izanımız, ahiret hayatının, dünya hayatı ile mukayese edilemeyecek kadar önemli olduğunu bize gösteriyor.

- Ama insanlar dünya için daha çok gayret gösteriyorlar efendim.
- Evet. Ama bunun akıbetinin ne kadar acı ve korkunç olduğunu acaba biliyorlar mı? İnanıyorlar mı? İnanmıyorlarsa, kurtuluş ümidi yok demektir ve böylelerin yeri sonsuz olarak Cehennemde yanmaktır.

- İnanıyorlarsa efendim?
- İnanıyorlarsa, o zaman Allahü teâlânın emirlerini yapmamak nasıl bir gaflet ve nasıl bir dalalettir? Cenâb-ı Hak, hepimize akıl ve insaf versin.


Kendinden tiksin

Bir gün de şöyle sordular:
- Allahü teâlânın bir kulunu sevdiğinin alameti nedir efendim?

Buyurdu ki:
- Bir insan Allahü teâlâyı ve Onun dostlarını sever, buna mukabil kendi nefsinden soğuyup tiksinmeye ve nefret etmeye başlarsa, işte bu hâl, Allahü teâlânın o kulu sevdiğinin işaretidir.