İslam âlimlerinin en büyüklerinden Mahmud-u İncirfagnevi “rahmetullahi aleyh” hazretlerine, bir gün bazı gençler;
- Peygamberlerin gönderilmesinin sebebi nedir efendim? diye sordular.

Cevabında;
- Allahü teâlânın cebbarlık, yani her istediğini yapmak zincirinin halkalarından biri de, Peygamberlerin sözleridir, buyurdu.

Ve izah etti:
- İnsanlar, doğru yolu, eğri yollardan, ancak Peygamberlerin sözleri ile ayırabilir. Onların gösterdiği tehlikeden, insanda korku hasıl olur. Bu ayırış bilgisi ile korku, akıl aynası üzerindeki tozları temizler.

Şöyle devam etti:
- Akıl cilalanıp, ahiret yolunu tutmanın, dünya zevklerine kapılmaktan daha iyi olacağını anlar. Bu anlayış, ahiret için çalışmak iradesini hasıl eder. İnsanın uzuvları, iradesine tâbi olduğundan, uzuvlar ahiret için çalışmaya başlar.

Şöyle bitirdi:
- İşte Allahü teâlâ, bu zincir ile, kulları zorla Cehennemden uzaklaştırmış, Cennete sürüklemiş olur.

Şükretmek nasıl olur?

Bir gün de sordu bir talebesi:
- Efendim, Çok şükür demekle Allah’a şükredilmiş olur mu?
- Olmaz evladım.

- Şükür ne demek öyleyse efendim?
- Şükür demek, bir nimet ne için verilmişse, onu o yolda kullanmaktır.

- Nasıl mesela?
- Mesela göz nimetinin şükrünü yapabilmek için helal ve mubah olan yerlere bakılır, günah ve haram olan şeylere bakılmaz. Çünkü gözü, güzel ve faydalı şeylere bakmak için yaratmıştır Hak teâlâ. Onunla harama bakılırsa, o nimetin şükrü yapılmamış olur.