Ali Ramiteni “kuddise sirruh” hazretleri, İslam âlimlerinin en büyüklerindendir.
Dokumacılıkla iştigal ederdi.

Bir gün, hanesinde hiç yiyecek kalmamıştı.
Misafir gelse, ikram edecek bir şey yoktu evinde.

Nitekim de misafiri geldi o gün.
Ne ikram edeyim diye kara kara düşünürken talebeden biri vakıf oldu bu hale.

Hemen bir pilicin içini pirinçle doldurdu.
Güzelce pişirdi ve götürüp takdim etti hocasına.

Hocası çok memnun olmuştu.
O akşam ikram etti onu misafirine.

Dile benden ne dilersen

Sonra o talebeyi huzuruna çağırıp;
- Evladım, akşamki ikramın çok makbule geçti, buyurdu. Bir muradın varsa, söyle. Şimdi hacet kapısı açıktır.

Talebenin bir tek dileği vardı.
Hemen arzetti kendisine:
- Benim bir tek arzum var efendim.

- Söyle oğlum, nedir o?
- Sizin gibi olmak hocam.

Büyük Veli şaşırdı:
- İyi de evladım bu, çok ağır bir iş. Bu sıkleti çekmeye senin gücün yetmez. Altında ezilirsin. Sana tavsiyem, başka şey iste.

Başka muradım yoktur

Ancak genç ısrar etti.
- Bundan başka muradım yoktur hocam.

Hocası çaresizdi.
Mecburen Peki âlâ buyurdu.

Ve oracıkta kuvvetli bir teveccüh etti kendisine.
Allah’ın izniyle muradı oldu gencin.
Bir anda hocasının derecesine yükseliverdi.

Ama geçmişti kendinden.
Gerçekten de o sıkletin altında ezilmişti.

Nitekim o günden sonra kırk gün yaşıyabildi ancak.
Kırkıncı gün, Allah deyip teslim etti ruhunu.

Velhasıl genç bir anda yükselmiş, hocası gibi aziz olmuştu.
Bunun içindir ki büyüklerimiz Azizan dediler bu zata.