Seyyid Emir Külal “rahmetullahi aleyh”, bir gün talebeleriyle birlikte kabir ziyaretine gidiyordu ki, yolda, koca bir aslan çıktı karşılarına.

Talebeler korkup yana çekildiler.
Ancak Emir Külal hiç korkmadı.

Talebeye dönüp;
- Korkmayın, o bize bir şey yapmaz, buyurdu.

Sonra yaklaşıp, tuttu yelesini hayvanın.
Aslan başını yere koyup, çıkarmadı sesini.

Hatta hürmet gösterir gibi hareketler yaptı ve ayrılıp gitti hemen.

Talebeler, bu hale taaccüb edip;
- Efendim, bu nasıl iş? dediler.

- Hangi iş?
- Aslan, sizi görünce, adeta mahcub oldu, utandı. Bir vahşi hayvanken, çekindi sizden. Hatta korktu sanki.

Buyurdu ki:
- Kim Allah’tan korkarsa, Onun mahlukları da Ondan korkar. Aksine kim Allah’tan korkmazsa, Onun mahluklarına karşı korkak olur.

Feyzin kaynağı nedir?

Bir gün de, genç bir akrabası bu zata gelip;
- Evliyadan feyz almak için ne yapmak lazımdır efendim? diye sordu.

Cevabında;
- İsimlerini anmak kâfidir, buyurdu.
- Kimlerin isimlerini?

- Evliya zatların.
- Hiçbir şey anlamadım hocam.

- Bak evladım, Allahü teâlâ, bu dünyada her şeyi bir sebeple yaratıyor, öyle değil mi?
- Evet efendim.

- Mesela açlığımızı gidermek için ekmek, sesleri duyabilmek için hava, etrafımızı görebilmek için de ışık lazım, değil mi?
- Öyle hocam.

- İşte Evliyadan feyz alabilmek için de o büyük zatların isimlerini anmak lazım. Ama sevgi ve hürmetle tabii. Hadis-i şerifte mealen; “Evliyanın anıldığı yere rahmet yağar” buyuruldu. Şimdi anladın mı?
- Anladım hocam.