Ali bin Ömer Harbi hazretleri ”rahmetullahi aleyh” zamanında bir kimse de vardı ki, zahid olup dervişane elbiseler giyerdi çoğu zaman.

Bu kişi, Ali bin Ömer Harbi hazretlerinin “rahmetullahi aleyh” nefis yemekler yiyip kıymetli elbiseler giydiğini işitti birinden. Aklı yatmadı bu işe.

Kendi kendine;
“Bu nasıl Allah adamı ki, güzel yemekler yiyip kıymetli elbise giyiyor? Zühd sahibi olan böyle yapar mı?” diye düşündü.

Bu fikirle gidip oturdu sohbetine.
Hem de en ön safa.

Sohbet esnasında büyük Veli;
- Sübhanallah! Bir şey günah değilse, hiç kerih görülür mü? buyurdu. Güzel yiyip güzel giymenin, zühd ile ne ilgisi var? Bilakis mümine, güzel şeyler yakışır.

Ve ekledi:
- Hak teâlâ, kuluna verdiği nimetleri kulunun üzerinde görmeyi ister.

Al, bunları harca

Biri de şöyle anlatıyor:

Bir gün çok acıkmıştım.
Yiyecek bulmak için dışarı çıktım.
Yiyecek almaya param yoktu.

Belki birileri para düşürmüştür diye düşünerek yollara dikkatlice baka baka gidiyordum ki, İbni Ömer Harbi hazretlerinin “rahmetullahi aleyh” dergahının önünden geçtiği fark ettim birden.

O büyük zat beni görüp;
- Sahibi bilinmeyen parayı kullanmak caiz olmaz, buyurdu.

Sonra bir kese uzatıp;
- Al, bunları harca, buyurdu.

O paraları uzun zaman kullandım.
Kullandıkça artıyordu.

Su-i zan etmeyin!

Bir gün de cemaatine;
- Kimseye kötü gözle bakmayın, buyurdu. Çünkü sonu ne olur, bilinmez.

Ve ekledi:
- Bir kimse, ömür boyu imanlı yaşar da, son anda tersine dönebilir. Yahut bir ömür küfürde geçer de, son anda imanla ahirete gidebilir.