Cüneyd-i Bağdadi hazretleri “rahmetullahi aleyh”, talebesi içinden birini çok seviyordu.

Diğerlerinden çok sonra dergaha gelmiş olsa da, hocasının gönlüne girmeyi başarmıştı o talebe.

Ancak diğer talebeler onu çekemiyor, Hocamız niçin onu daha çok seviyor diyorlardı.

Merak ediyorlardı sebebini.
Cüneyd-i Bağdadi hazretlerine malum oldu bu hâl.

Bu bilmeceyi çözmek için, bir gün imtihan etti bütün talebesini.

Şöyle ki;
Herbirinin eline bir kuş verip;
- Bunu, hiç kimsenin görmediği bir yerde kesip geliniz! buyurdu.

Talebeler;
- Baş üstüne efendim, dediler.

Ve herbiri tenha bir yer bulup, orada kuşlarını kesip geldiler hemen.

O, kesmeden getirdi

Yalnızı biri hariç.
O çok sevdiği talebesi, kesmeden getirmişti kuşunu.

Büyük Veli;
- Sen niçin kesmeden getirdin? diye sordu ona.

O yeni talebe;
- Kimsenin görmediği bir yer bulamadım efendim, dedi edeble.

Öbür talebeler sevindiler bu cevaba.
Hocamızın emri dinlemedi şeklinde yorumladılar zira.

Hazret-i Cüneyd döndü o gence:
- Bir daha söyle oğlum niçin kesmeden getirdiğini.
- Kimsenin görmediği bir yer bulamadım da onun için hocam.

- Neden bulamadın? Arkadaşların bulmuşlar.

O, her yeri görüyor

Delikanlı;
- Allahü teâlânın görmediği hiçbir yer yoktur efendim, dedi. O, her yeri görüyor.

Talebeler o zaman anladılar yanıldıklarını.
Mahcup vaziyette önlerine baktılar.

Utançlarından terlediler hatta.
Ve o gün teslim ettiler hakikati.

Ve haset etmekten vazgeçtiler.