Abdurrahman Tafzunci hazretleri “rahmetullahi aleyh”, Evliyayı kiramdandır.

Yüksekçe bir kürsüde vaaz verir, sohbetini, âlim ve Veli herkes zevkle dinler, istifade ederdi.

Her duası kabul olurdu mübarek zatın.

Bir misal:
Bir gün, yanına bir adam gelip;
- Ey efendim! Benim bir hurma bahçem ile ineklerim var. Ama onbir senedir, bir tek hurma olmadı. Üç senedir de ineklerim yavru yapmadı, diye dert yandı.

Ve rica etti:
- Bir dua buyursanız da, genişe çıksa elim. Zira bu ikisinden başka servetim yoktur.

Büyük Veli dua etti.
İnekleri o ay yavruladılar.

Hurma bahçesi mi?
Öyle bol hurma verdi ki, o yörenin en zengini oldu adam.

Sohbetin faydası

Bu zat bir gün sohbetinde;
- Ey insanlar! Kalbden dünya sevgisi, ancak sohbetle çıkar, buyurdu.
Yani bunun ilacı, kalbinden dünya sevgisini çıkarmış olanların sohbetidir.

Şöyle devam etti:
- Kalb derdinin devası, Allah dostlarının sohbetidir. Zira onların sözlerinde, Rabbani tesir vardır. O zatlardan birine rastlarsanız, kalbine girmeye çalışın. Çünkü o büyükler, Allah’ın dostudur. Onlar sevilmedikçe, yarın kurtuluş zordur.

Şöyle bitirdi:
- Velhasıl o büyük zatların kalbine giren, yarın Cehenneme girmekten kurtulur.

Tasavvuf nedir?

Bir gün de;
-Tasavvuf nedir efendim? diye sordular bu zata.

Cevabında;
-Tasavvuf, Rabbine yaklaşmak, Onun emirlerine daha çok sarılmaktır, buyurdu.

Ve ekledi:
-Yani iyi insan olmak ve kimseyi incitmemektir. Bunu yapabilen, en iyi tasavvuf ehlidir.